Polska nie zdąży na nowy rok z dostosowaniem przepisów do dyrektywy UE, dotyczącej opodatkowania handlu między państwami UE, w tym prawa do stosowania zerowej stawki VAT w ramach WDT – przyznał resort finansów.

Nowe regulacje, tzw. Quick Fixes, wprowadza dyrektywa Rady (UE) 2018/1910 z 4 grudnia 2018 r. Obejmuje ona także procedury dotyczące magazynu konsygnacyjnego (call-off stock) i transakcje łańcuchowe.

W mijającym roku przewidywano, że nowe krajowe przepisy w tym zakresie będą gotowe do 1 stycznia 2020 r., ale Ministerstwo Finansów tłumaczy, że "trwają intensywne prace legislacyjne dotyczące implementacji tej dyrektywy". Projekt zmian w ustawie o VAT czeka na skierowanie go do Sejmu.

Dwa dowody

W związku z opóźnieniem może być nieco zamieszania: resort wyjaśnia, że w okresie przejściowym, od 1 stycznia 2020 r., można stosować przepisy krajowej ustawy o VAT albo nowej dyrektywy, gdy "przepisy te są z punktu widzenia ich treści bezwarunkowe i wystarczająco precyzyjne".

Jak informuje Ministerstwo Finansów, od 1 stycznia 2020 r. znajdą zastosowanie przepisy rozporządzenia wykonawczego do nowej dyrektywy (tzw. rozporządzenia 2018/1912). Dotyczą one dowodów wymaganych, aby skorzystać ze stawki 0 proc. VAT w ramach WDT oraz danych ewidencji prowadzonej przez podatników uczestniczących w procedurze magazynu typu call-off stock.

W art. 45a rozporządzenie wprowadza domniemanie dotyczące dowodów poświadczających, iż towar wyjechał np. z Polski do innego kraju UE (co pozwala zastosować stawkę 0 proc. VAT z tytułu WDT).

Mianowicie aby spełnić ten warunek, trzeba mieć co najmniej dwa niezależne dowody (od siebie nawzajem, jak i od sprzedawcy i nabywcy), pochodzące z różnych źródeł, potwierdzające wywóz towaru. Jednym z nich są dokumenty potwierdzające wysyłkę albo transport towarów – może to być list przewozowy CMR, konosament (morski list przewozowy) albo faktura za transport. Drugi rodzaj dowodów odnosi się do wysyłki – np. polisa ubezpieczenia wysłanych towarów, bankowe potwierdzenie przelewu – zapłaty za wysyłkę czy poświadczenie odbioru towaru przez magazyn w kraju docelowym. Jeżeli to nabywca załatwia transport, dodatkowo trzeba żądać od niego oświadczenia, że przewiózł albo wysłał towar. Dokument powinien zawierać dane przedsiębiorcy, specyfikację produktów, datę przywozu, informację o miejscu składowania.

Resort finansów zapewnia, że niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza automatycznie problemów i braku możliwości zastosowania stawki 0 proc. VAT. Wówczas dostawca musi jednak udowodnić w inny sposób wywóz towaru. Taka sytuacja nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy wdrażającej prawo unijne – informuje fiskus.

Dyrektywa 2018/1910 wprowadza wymaganie, by nabywca z kraju UE miał ważny numer identyfikacyjny VAT. Warunkiem uprawniającym dostawcę do zastosowania stawki 0 proc. jest też złożenie prawidłowej informacji podsumowującej. Według resortu finansów te wymogi zapisano już w aktualnej ustawie o VAT, dlatego prawidłowe wywiązanie się przez podatnika z obowiązków wynikających z tych przepisów będzie wypełniało warunki do zastosowania stawki 0 proc. z tytułu WDT od 1 stycznia 2020 r.

W przypadku składów konsygnacyjnych ujednolicono przepisy w całej UE. Rozporządzenie 2018/1912 określa zasady rejestracji przemieszczenia towarów w transakcjach WDT. Towar będzie można trzymać w takim magazynie najwyżej przez rok, by korzystać z uproszczeń dotyczących rejestracji VAT w innym kraju UE.

Więcej informacji na temat przepisów dotyczących tzw. pakietu Quick Fixes znajduje się na stronie Ministerstwa Finansów.